Hoe vaak gebruik je het woord ‘eigenlijk’? Wist je dat je dan eigenlijk niks zegt? Of zelfs het tegenovergestelde. Elke keer dat je het gebruikt, word je er een beetje slechter van. Een eigenaardig gewoonte. Eigenlijk zijn er geen woorden voor.

In het woord ‘eigenlijk’ zit een verkapte ‘maar’. We zeggen bijvoorbeeld ‘ik zou eigenlijk moeten stoppen met roken.’ Of: ‘ik zou eigenlijk meer moeten gaan sporten’. ‘Eigenlijk zou ik eens weer wat vaker naar de kerk moeten gaan.’ ‘Ik zou eigenlijk moeten minderen met plastic afval.’ Als je goed luistert, proef je meteen ook de ‘maar’. Je voelt al aan: er gaat niets veranderen. Je gaat niet stoppen met roken. Je bent niet echt van plan om meer te sporten.

Waarom zeg je het dan? Je veroordeelt zo alleen jezelf. Je voelt je schuldbewust en een grote slappeling. Je onderstreept het met je eigen woorden. Eigenlijk zou je daarmee moeten stoppen. Je zou niks kunnen zeggen. Waarom zou je jezelf telkens veroordelen terwijl er toch niets verandert?

Of je laat alleen dat ene woord weg. Dan klinken je woorden meer vastberaden. Je schrikt haast van jezelf. ‘ik zou moeten stoppen met roken!’ Nog even en ik stop inderdaad! ‘Ik zou eigenlijk niet zo moeten kletsen over die ander.’ Nee: ‘ik moet niet zo kletsen over die ander!’ Voel je de kracht van het weglaten van dat ene woord? Je corrigeert jezelf in plaats van dat je jezelf verontschuldigt.

Als je met een probleem worstelt, wat je zelf niet onder de knie krijgt, moet je op zoek gaan naar een krachtbron. Mensen die vaak het woord ‘eigenlijk’ gebruiken, blijven in zichzelf steken en raken zomaar in de put. Eigenlijk is dat zonde. Nee: dat is zonde! Zo ben je niet bedoeld als mens. Misschien weet je geen bron om kracht uit te putten.

Ik weet er nog wel Eén! Eigenlijk ehh…nee: Die moet je eens proberen!

Dominee Marthijn van Leeuwen is predikant van Hierden-dorp

Bron: Harderwijkercourant.nl